به گزارش قدس آنلاین، امام حسن عسکری علیه السلام نه تنها در منظر شیعیان بلکه در دیدگاه علما و شخصیت‌های دیگر مذاهب جهان اسلام نیز از جایگاه والا و با عظمتی برخوردار است و اعتراف دارند که حضرت از حیث علمی و تقوا سرآمد همه مردم عصر خود بوده است.

این فضائل در زمان حیات پدر بزرگوارشان امام هادی علیه السلام و در دوران شش ساله امامت خود بر همگان جلوه گر بود. اگرچه حکومت عباسی به دلیل وجود روایات پیامبر و دیگر ائمه مبنی بر اینکه مهدی موعود فرزند ایشان است حضرت را در حصر و تحت فشارهای بسیاری قرار دادند تا به محض به دنیا آمدن منجی بشریت، او را به شهادت برسانند اما این فضائل بر مردم پوشیده نماند و در سامرا که بیشتر ساکنین آن دشمنان اهل بیت علیهم السلام بودند، مانند خورشید فروزانی درخشید و نور خود را بر تمام عالم تاباند.

جایگاه معنوی حضرت از دیدگاه اهل سنت

با گذری بر زندگی امام حسن عسکری علیه‌السلام معنای واقعی عبادت را درک می‌کنیم. آن حضرت آن قدر غرق در عبادت و بندگی بود که قلب‌ها را مجذوب خود می‌کرد و دیگران را به یاد خدا می‌انداخت؛ به عنوان نمونه:

۱. خلیفه عباسی به زندانبان قصر که «صالح بن وصیف» نام داشت دستور داد که در حبس، به امام حسن عسکری علیه السلام سخت بگیرد. صالح گفت: چه کنم، من او را به دست دو نفر به نام «علی بن یارمش» و «افتامش» که بدترین اشخاص هستند سپرده ام ولی بعد از مدّتی این دو نفر اهل نماز و روزه شده اند و به مقاماتی دست یافته اند؛ پس آن دو را احضار کردم و مورد ملامت قرار دادم که چرا بر امام حسن عسکری (علیه السلام) سخت نمی‌گیرید؟ گفتند: چه کنیم و چه بگوییم در حق مردی که روزها را روزه می‌گیرد و شب‌ها را تا صبح مشغول عبادت است و هر وقت به ما نظر می‌افکند بدن ما می لرزد چنان که قالب تهی می‌کنیم و نمی‌توانیم خود را نگه داریم، خلیفه عباسی وقتی سخنان آن دو را شنید، با ذلّت از نزد صالح برگشت. [۱]

۲. وقتی که «معتمد عبّاسی» حضرت را به زندان انداخت. از مسئول زندان که «علی بن جرین» نام داشت احوال و اخبار حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام را به صورت مکرر سوال می‌کرد. علی بن جرین نیز به خلیفه عباسی این گونه پاسخ می‌داد که: روزها روزه دار است و شب‌ها به نماز و عبادت مشغول است. [۲]

مقام علمی حضرت از دیدگاه اهل سنت و مسیحیت

امام حسن عسکری (علیه السلام) نیز مانند تک تک امامان معصوم، داناترین و درخشان‌ترین شخص در عصر خود بود. هر چند حصارهای خلفا و محدودیت‌های گوناگون مانع از روشن شدن گسترده ابعاد علمی امام علیه السلام برای توده مردم آشکار می‌شد ولی اندک افرادی که با ایشان در ارتباط بودند به خوبی از این امر آگاه بودند.

۱. روزی حضرت عسکری علیه السلام نیاز به طبیب پیدا کرد، «بختیشوع» که طبیب مسیحی بود را درخواست کرد، تا یکی از شاگردان خود را برای طبابت بفرستد. طبیب به یکی از شاگردان خود دستور داد که نزد امام حسن عسکری برود و قبل از رفتن از مقام و منزلت آن حضرت برای شاگردش نکاتی را متذکر شد و گفت: «طَلَبَ مِنِّی ابْنُ الرِّضَا مَنْ یَفْصِدُهُ فَصِرْ إِلَیْهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ فِی یَوْمِنَا هَذَا بِمَنْ هُوَ تَحْتَ السَّمَاءِ؛ [۳] ابن الرضا خواسته کسی نزد او بفرستم برای طبابت؛ پس تو نزد او می‌روی در حالی که این مسئله را به خوبی باید بدانی که در زمان ما کسی داناتر از او در زیر آسمان وجود ندارد، و آنچه به تو دستور می‌دهد اعتراض نکن.»

۲. سبط بن جوزی حنفی مورخ و اندیشمند اهل سنت، در مورد علم و تقوای امام با ذکر شجره حضرت می‌گوید: فردی عالم و مورد اعتماد بود. [۴]

کرامات امام از دیدگاه علمای مسیح و اهل سنت

کرامات بسیاری از امام عسکری علیه السلام نقل شده است که به عنوان نمونه کراماتی از امام که اهل سنت و مسیحیت نقل کرده‌اند را بیان می‌نمائیم:

۱. راهب دیرالعقول از بزرگان مسیحیت و داناترین آن‌ها بود، هنگامی که کرامات امام حسن عسکری علیه السلام را شنید و کراماتی از آن حضرت دید، با دست مبارک آن حضرت مسلمان شد، لباس نصرانیت را دیگر نپوشید و لباس سفیدی بر تن کرد و زمانی که پزشک معروف (بختیشوع) از او درباره دست برداشتن از دینش و مسلمان شدنش پرسید، در جواب گفت: او را همچون مسیح و مانند او یافتم، در نتیجه به دست او مسلمان شدم، او در نشانه‌ها و برهان‌هایش، مانند حضرت عیسی علیه السلام می‌باشد. آن گاه نزد حضرت عسکری علیه السلام رفت و ملازم او بود تا از دنیا رفت. [۵]

۲. از دیگر کرامات حضرت این می‌باشد که یک شخص ناصبی نامه‌ای بدون استفاده از دوات برای امام نوشت و در میان نامه‌های شیعیان گذاشت؛ تا حضرت را امتحان نماید. امام علیه السلام پاسخ او را داد و همچنین او و پدرش را در ابتداء نامه معرفی کرد. آن ناصبی با دیدن این کرامت امام، شیعه شد. [۶]

این مطالب قطره کوچکی از دریای بی کران فضائل امام حسن عسکری علیه السلام می‌باشد که روشن می‌کند حضرت در دوران حیات خویش همانند پدرانش به همه فضائل و خوبی‌ها آراسته و از همه بدی‌ها روی گردان بودند. حضرت آن چنان در اوج کمال و فضیلت قرار داشتند که فضائل آن حضرت را نه تنها دوستان و پیروان ایشان نقل کرده اند؛ بلکه دشمنانِ کینه توز و سرسخت نیزبه مدح و ستایش حضرت و بیان کرامات وفضیلت های حضرت پرداخته اند.

پی نوشت

[۱] کافی، ج ۱، ص ۵۱۲.

[۲] مهج الدّعوات، ص ۲۷۵.

[۳] الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۴۲۲.

[۴] تذکره الخواص، ۳۲۴.

[۵] حقاق الحق، ج ۲، ص ۶۲۱

[۶] اصول کافی، ج ۲، ص ۴۳۹.

انتهای پیام/